De nominatie als motivatie

Ineens viel gistermiddag het kwartje. Al dat Nederlandse succes komt door die filmpjes op Facebook! Ik doe er niet aan mee. Maar de vele Nederlanders die dat wel doen, wil ik vooral aanmoedigen om door te gaan. Het helpt! Naar het bewijs ben ik hard op zoek. Het moet er zijn. Het is een filmpje van Ireen Wüst met haar gouden medaille. Stralend zegt ze in de camera: ‘Nou Sven Kramer, bedankt voor de nominatie! Bij deze nomineer ik Michel Mulder, Jan Smeekens en Ronald Mulder. Binnen 24 uur een Olympische plak, anders krijg ik zo’n met biertjes gevulde bak!’

Het bewuste filmpje heb ik nog niet kunnen vinden. Dat is ook niet zo vreemd. Sinds zaterdagmiddag is Facebook bedolven onder een lawine van filmpjes. Het principe is simpel. Iemand drinkt een biertje in één keer leeg, maakt er een filmpje van en nomineert vervolgens drie mensen om hetzelfde te doen. Doet de genomineerde dat niet, dan kost het hem of haar een kratje bier. Inmiddels neemt de nominatiegekte buitenproportionele vormen aan. Mensen dagen elkaar uit voor van alles en nog wat. Na gistermiddag weet ik dat ook de Olympische sporters er niet aan ontkomen.

Het hele nominatiegebeuren is ongeveer twee weken geleden ontstaan in Australië. Hartstikke leuk. Maar zo’n nominatie is maar 24 uur geldig. Die Australiërs waren veel te vroeg. Aan de Olympische 500 meter van gistermiddag deed één Australische schaatser mee. Die lag al na een paar slagen op de grond. Onze timing was daarentegen perfect. Zaterdagmiddag scoorden we onze eerste 1-2-3. Zondag was er niets te doen aan Ireen Wüst. En gistermiddag reden Michel Mulder, Jan Smeekens en Ronald Mulder als gekken om binnen de 24 uur die felbegeerde Olympische plak binnen te halen.

Toen we gistermiddag opnieuw een 1-2-3 binnenhaalden, wist ik het zeker. Hier was iets aan de hand. Iedere Nederlander wist dat we op elke schaatsafstand medailles konden halen, behalve op de 500 meter. Dat was al jaren zo. Het goud, zilver en brons op de kortste schaatsafstand ging naar landen als Japan, Korea, de Verenigde Staten of Canada. De 500 meter was een afstand waar je als sportliefhebber naar keek. Een afstand die spektakel bood. Maar toch zeker geen afstand waar Nederlands eremetaal op te halen was. Gistermiddag werd het tegendeel bewezen.

Ze zijn genomineerd. Dat kan niet anders. Michel Mulder is genomineerd. Jan Smeekens is genomineerd. En Ronald Mulder is genomineerd. Allemaal door Ireen Wüst. En zij op haar beurt weer door Sven Kramer. Het is een kettingreactie. Diezelfde kettingreactie laat heel Nederland een biertje leegdrinken of één van de vele bedachte varianten uitvoeren. Zo’n nominatie doet wat met een mens. De bewijsdrang ten opzichte van anderen is groot. Wat hij kan, dat kan ik ook! Dat hoeft absoluut niet negatief te zijn. In Sochi leidt het tot medailles. Ik weet het zeker.

Het einde is nog niet in zicht. De stroom filmpjes op Facebook gaat onverminderd door. Dat moet ook. De Olympische Spelen duren nog ruim anderhalve week. We moeten ze gek blijven maken, die Olympische sporters. We nemen alles van elkaar over. Zolang de Nederlandse thuisblijvers elkaar blijven nomineren, doen de sporters in Sochi dat ook. Het doet ze tot grote hoogte stijgen. De nominatie wordt gevolgd door de prestatie. Vanmiddag rijden Margot Boer, Marrit Leenstra, Lotte van Beek en Laurine van Riessen hun 500 meter. Ik hoop maar dat ze genomineerd zijn.

• Overzicht