In een weiland ergens in Vlaanderen zit een jongetje van een jaar of tien op zijn knieën in het maïsveld. Hij heft zijn handen ten hemel. In zijn linkerhand een tiental gele vlaggetjes met daarop de Vlaamse leeuw. Zijn ogen gesloten. Zijn gezicht glimmend van puur geluk. In zijn oren suist het geluid van een kolkende feesttent op de flanken van de Oude Kwaremont. Hij denkt terug aan vannacht. Hij denkt terug aan hoe hij droomde dat zijn held De Ronde van Vlaanderen won. Zoals eerder in 2005. En in 2006. Als hij wakker wordt, weet hij het zeker. Dit wordt de dag van zijn held: Tom Boonen.

De voorbije weken zijn goed verlopen. Wat heet. Zo heeft Tom al overwinningen in de E3-prijs (de ‘kleine’ Ronde van Vlaanderen) en Gent – Wevelgem kunnen bijschrijven. De huidige Tom Boonen doet denken aan die van zo’n zes of zeven jaar geleden. De jonge en onoverwinnelijke Boonen was toen de held van het Belgische volk. Deze bijna onaantastbare sportman kent het jongetje tot begin dit jaar alleen van verhalen. Maar dit seizoen bloeit er iets op. Tom Boonen fietst weer zoals in zijn beste jaren. En ditmaal verdient hij niet alleen zijn heldenstatus bij het Belgische volk terug. Ook de jongste jeugd gaat om. De veelwinnaar die het jongetje van tien tot dit seizoen alleen van verhalen kent, is nu een mens van vlees en bloed: Tom Boonen.

De Belgische kranten staan deze week bol van De Ronde van Vlaanderen. De media speculeert op een tweestrijd. Een gevecht tussen de Zwitserse geweldenaar Fabian Cancellara en de eigen Belgische favoriet Tom Boonen. Eigenlijk is deze tweestrijd er elk jaar weer. En eigenlijk weet iedereen elk jaar weer dat Cancellara net een tikkeltje sterker is. Maar elk jaar is er hoop. Hoop op een overwinning van Tom Boonen. En dit jaar is die hoop groter dan ooit. Want De Ronde van Vlaanderen gaat de bevestiging worden van een geweldig voorjaar. Cancellara is goed. Heel goed zelfs. Maar vandaag moet er voor alle Belgen maar één man winnen: Tom Boonen.

De Ronde van Vlaanderen 2012 is een chaos. Op zo’n zestig kilometer van de finish vullen de TV-schermen in alle huiskamers, cafés en feesttenten in België zich met het beeld van de wedstrijd. Een kolos van een vent ligt vlak op het Vlaamse asfalt. De klap is hard geweest en heeft het beest in Fabian Cancellara op slag getemd. Met een sleutelbeenbreuk wordt de Zwitser afgevoerd naar het ziekenhuis. De tweestrijd is ineens een heel ander soort wedstrijd geworden. Het scenario was al lang geschreven. De Zwitser en de Belg gingen het uitmaken. Maar het loopt anders. Diep in de finale rijdt de Italiaan Ballan weg. Zijn landgenoot Pozzato gaat achter hem aan. Beide Italianen gaan samen sprinten om de overwinning in De Ronde van Vlaanderen. Wacht. Iets verscholen achter Pozzato schuift nog iemand mee. België veert op: Tom Boonen.

De Oude Kwaremont is een heuvel vol kasseien. De meeste dagen van het jaar is het een landweggetje zoals er zoveel in het Vlaamse landschap liggen. Zo’n strook stenen omringd door uitgestrekte landbouwgrond, vaak bewoond door grazende koeien. Vandaag niet. Vandaag staan er hordes mensen. Alleen op de Oude Kwaremont al meer dan twintigduizend. Tijdens de koers althans. Even na half vijf is het weiland leeg. Iedereen heeft zich verplaatst richting een koud Belgisch biertje in feesttent of café. Enkel een klein jongetje zit er nog. Geknield. Met zijn armen in de lucht. In zijn linkerhand een tiental gele vlaggetjes met daarop de Vlaamse leeuw. Zijn ogen gesloten. Zijn gezicht glimmend van puur geluk. Hij viert de overwinning van zijn held: Tom Boonen.

LS