Er is een nieuw spel op de markt! Het heet ‘Ontwijk de Primark-tas’. Je kunt het in het centrum van elke Nederlandse stad spelen. Level 1 kan zich afspelen in alle steden die geen Primark-vestiging hebben. Als inkomertje. Even warm worden. Als je geluk hebt, haal je dat level. Maar dan komt level 2. Het echte werk. Level 2 kan zich afspelen in alle steden die wel een Primark-vestiging hebben. Arnhem bijvoorbeeld. Daar was ik gistermiddag. En ik heb het niet gehaald. Wat heet. Ik heb het bij lange na niet gehaald. Het is onmogelijk om dezer dagen door een stad met een Primark-vestiging te lopen zonder in botsing te komen met zo’n bruin kartonnen tas met blauwe letters.

Het is als Pacman. Maar dan heb je in plaats van vier enge poppetjes een compleet leger achter je aan. Het is als een veld in Mijnenveger dat voor ruim driekwart uit mijnen bestaat. De Primark-tassen zijn overal. Als je door Arnhem loopt, vraag je jezelf af waar dit stopt. Op het treinstation: Primark-tassen. Bij het stoplicht: Primark-tassen. In de broodjeszaak: Primark-tassen. Naast de kerk: Primark-tassen. Op het terras: Primark-tassen. Bij de Primark: Primark-tassen. Het zou niet eens opvallend zijn als de spelers van Vitesse komend weekend hun wedstrijd in opgeknipte Primark-tassen zouden afwerken. Zonder publiek. Want dat loopt met Primark-tassen door de stad.

Voor de enkeling die het niet weet: De Primark is een kledingwinkel. Een vrij populaire ook. Niet omdat de mensen die de kleding vervaardigd hebben zo geweldig betaald krijgen. Maar vooral omdat het goedkoop is. Al doet de Primark-tas dat niet vermoeden. Ze zijn best mooi. Best stijlvol. En ze lijken me ook best lekker draagbaar. Maar ze zijn met zoveel. Het staat niet in verhouding tot de hoeveelheid tassen van de andere winkels. Het lijkt alsof al die andere winkels er ineens totaal niet meer toe doen. Alsof George Bush het complete Amerikaanse leger naar Nijkerkerveen heeft gestuurd om daar de brandweer te gaan helpen met een kat die in de boom zit.

Ik ben niet bij de Primark geweest. Nog nooit. Ik heb er gistermiddag over nagedacht. Niet dat ik wist waar de winkel zat. Maar dat was in dit geval geen probleem geweest. Op het moment dat je het gevoel hebt dat je in het spel ‘Ontwijk de Primark-tas’ op level 67 zit, dan mag je aannemen dat je aardig in de buurt bent. Het verschil tussen de muur van Primark-tassen en de gevels van de gebouwen was nog nauwelijks waarneembaar. Maar op dat punt ben ik gestopt. Ik kon niet meer. Misschien had ik nog een broek willen kopen. Maar met een tas van de Open 32 tussen al dat karton met blauwe letters door lopen, leek me vragen om moeilijkheden.

Het was met tegenzin. Maar ik ben afgehaakt. Wel heb ik nog een paar tips voor wie het spel ook gaat spelen. Die tips zijn heel simpel. Als je links een Primark-tas ziet, weet dan dat er rechts ook één is. En er is altijd een Primark-tas achter je. Oja, ze zijn er ook nog in verschillende maten. Maar onderschat die kleintjes niet! Die zijn onvoorspelbaar. Het is dan ook eigenlijk onmogelijk om deze strijd te winnen. Misschien houd ik het daarom maar gewoon bij Doetinchem. Ik pak de trein terug. Het voelt alsof ik eindelijk verlost ben. Maar het eerste dat ik zie als ik in Doetinchem uitstap, is van karton en heeft blauwe letters. Ook level 1 is lastiger dan ik dacht.