Op vakantie gaan betekende voor mij lange tijd met de auto naar Zeeland. We gingen bijna altijd naar Zoutelande. Daar lag onze camping. Zon, zee en strand. En niet te ver reizen. Heerlijk vond ik dat. Mijn eerste vliegreis was de uitwisseling in de vijfde klas van de middelbare school. We gingen naar Ibiza. In de jaren die volgden, begonnen vrijwel alle vakantietripjes met de woorden ‘mind your step’. Dit keer was dat anders. De afgelopen weken ging er een nieuwe wereld voor mij open. Die wereld bestond uit brandstofprijzen, vignetten, tolwegen, grensovergangen en zwarte zaterdagen. En er was vooral heel veel schik. Dit was de wereld van een groep vrienden in een busje.

Wij zijn met acht jongens. Onze eindbestemming is het Kroatische Medulin. Dat is ruim 1300 kilometer rijden. Maar wij maken van de heenweg een roadtrip. We gaan via de Tsjechische hoofdstad Praag en maken er op die manier 1700 kilometer van. In etappes. Dat wel. We hebben een bus gehuurd. Die is wit. En hoog. En hij kan 125 kilometer per uur. Als de weg niet omhoog gaat in ieder geval. De bus loopt op diesel. Hij heeft een hele grote tank. En airco zit er niet in. Alle ramen kunnen wel open. Zolang je niet stil staat, werkt dat goed. En anders stoppen we een keer extra. Op een plek waar de brandstof niet te duur is. Of daar waar ze iets lekkers te eten hebben.

Onze eerste verblijfplaats ligt aan het Wencesclas Square in Praag. Dit is een imposante plek in een even zo indrukwekkende stad. Het historisch aandoende gebouw aan het eind van de straat blijkt het nationaal museum te herbergen. Op de parkeerplaatsen staan dure auto’s. We rijden achter een Bentley uit Dubai. Onze witte bus valt hier ietwat uit de toon. Maar dat maakt de pret alleen maar groter. Ons appartementencomplex ligt perfect. De uitgaansgelegenheden voor de avond blijken op nog geen honderd meter lopen te liggen. We beginnen in het Vytopna Railway Restaurant waar de halve liters bier met treintjes worden afgeleverd. Onze witte bus kijkt van een afstandje toe.

De tweede rit gaat naar Ljubljana in Slovenië. We trekken dwars door Oostenrijk. De wegen worden steeds glooiender en de kilometerteller van onze bus zakt geregeld onder de 100. Een vignet voor Slovenië kost voor ons inmiddels vertrouwde vervoermiddel maar liefst 80 euro. Een duur grapje. Maar de wegen in Slovenië zijn het geld waard. Fantastisch mooi asfalt slingert dwars door prachtige natuur. De finishplaats is vandaag de hoofdstad Ljubljana. Een mooi pittoresk stadje. Eén minpuntje: De door ons hotel aangeboden parkeergelegenheid blijkt een parkeergarage te zijn. En daar past onze bus niet in. Het heerlijke eten en de nachtclub op grote hoogte maken veel goed.

Onze derde en voorlopig laatste etappe voert naar onze eindbestemming in Kroatië. Bij de grens met Slovenië pikt de politie ons eruit. Acht jongeren in een Nederlands busje. Levensgevaarlijk natuurlijk. We moeten de bus aan de kant zetten. Een politieman controleert onze rugtassen. Eén voor één. In die van mij zit niet veel meer dan een koekreep. ‘Fast Jelle’, zeg ik tegen de agent. Hij lacht niet. Maar hij vindt ook geen aanleidingen voor een diepgaander onderzoek. Al snel mogen we door. Na Duitsland, Tsjechië, Oostenrijk en Slovenië heeft onze bus nu ook Kroatië bereikt. Als we tol betalen, eten in een klein dorpje en nog eens tol betalen, ligt de weg naar Medulin voor ons open.

Na een week vol met zomerse taferelen gaat onze terugreis in één keer. Vandaag is het zwarte zaterdag. Het wordt ons al snel duidelijk wat dat betekent. File. Zover als je kunt kijken, staan de auto’s stil. Maar vanaf het moment dat we Kroatië verlaten, zitten we aan de goede kant. Wij gaan weer omhoog. Terug naar huis. Deze vakantie was er niet eentje van aankomst- en vertrekhallen. Onze bus passeerde verkeersborden met plaatsen als Berlijn, Dresden, Brno, Wenen, Graz, Maribor, Zagreb, Salzburg en München. We hebben heel wat asfalt gezien. Maar daar kregen we vele landschappen en culturen voor terug. Het was gaaf om er eens niet alleen overheen te vliegen.