Die wissel. Die ene verdomde wissel. Hij moest naar buiten. En hij ging naar de binnen. Het kostte Sven Kramer vier jaar geleden de Olympische gouden plak die hij eigenlijk alleen maar even op hoefde te halen. Die 25 rondjes in Vancouver leken niet meer dan een formaliteit. Hij had recht op die medaille. Op basis van de race die hij daarvoor had geschaatst. En die daarvoor. En daarvoor. En daarvoor. Waar Sven Kramer een 10 kilometer reed, won hij. Maar niet in Vancouver. De inmiddels beroemde wissel gooide roet in het eten. Vandaag is het tijd voor revanche. Voor gouden revanche.

Sven Kramer werd geboren in Oudeschoot op een steenworp afstand van Thialf. Hij schaatste in zijn leven verschrikkelijk veel races. En hij won in zijn leven verschrikkelijk veel races. Toch zit hij al vier jaar met die ene verloren race in zijn hoofd. ‘Het gaat je niet in de koude kleren zitten’, zei Kramer gisteren vanuit de Adler Arena in Sochi voor de camera’s van de NOS. Een Amerikaanse journalist vroeg hem pas geleden hoelang het had geduurd voordat Kramer de teleurstelling van zijn verloren goud in Vancouver had verwerkt. ‘Die is er nog steeds’, luidde het antwoord.

Die foute baankeuze werkte de afgelopen vier jaar als de ultieme motivatie om vandaag niets aan het toeval over te laten. Bij elk rondje dat Sven Kramer de afgelopen vier jaar op een ijsbaan maakte, zat 18 februari 2014 in zijn hoofd. Net als bij elke fietstraining. En bij elke afbeulsessie op één van de vele trainingskampen. Vandaag moet Sven Kramer voor eens en voor altijd afrekenen met die wissel. Al die rondjes op de ijsbaan, al die fietstrainingen en al die afbeulsessies moeten vandaag hun vruchten gaan afwerpen. Hij is er klaar voor. Sven Kramer oogt beter en scherper dan ooit.

Dat zegt niet alles. Vier jaar geleden was Sven Kramer ook goed. Toen stuurde Gerard Kemkers hem de verkeerde baan in. Dat moet vier jaar lang doorgespeeld hebben. Je ziet Sven op de snelweg rechtdoor rijden terwijl de TomTom de afslag wil nemen. Je ziet hem naar de bakker fietsen terwijl vriendin Naomi de afslag naar de slager neemt. Het moet vier jaar lang verschrikkelijk vervelend zijn geweest. Maar vandaag moet Sven eigenwijs zijn. Vandaag moet hij zijn eigen keuzes maken. Zoals hij altijd doet. Op de automatische piloot. Van buiten naar binnen. En van binnen naar buiten.

Het gaat in Sochi geweldig met Nederland. We grossieren in medailles. Dat vindt ook Sven Kramer fantastisch. Maar uiteindelijk gaat het Kramer zelf alleen om Kramer zelf. Zijn teller staat met het goud van de 5 kilometer op 1. Hoeveel medailles er ook nog bij komen, als hij vandaag opnieuw het goud op de 10 kilometer verliest, zijn de Olympische Spelen van Sven Kramer een grote teleurstelling. Daarom is er druk. Veel druk. Maar er is ook ontspanning. Lachend staat Sven voor de NOS-camera’s: ‘Met één keer goud doe je tegenwoordig niet meer mee hè? Dat doet iedereen.’

Sven Kramer start vandaag in de laatste rit tegen de Koreaan Seung-Hoon Lee. Het is de Koreaan die vier jaar geleden in Vancouver het goud won. Het goud van Sven. In een rechtstreeks duel kan Kramer het vandaag rechtzetten. En dat gaat hij doen ook. Sven Kramer gaat vandaag het goud grijpen dat hem al zolang toekomt. De Olympische gouden medaille op de 10 kilometer gaat een groot gat op zijn palmares opvullen. Het zal voelen als gerechtigheid. Het wordt de mooiste medaille van deze Olympische Spelen. Dankzij die wissel. Die ene verdomde wissel.