Het is kermis in Hengelo. Op zichzelf stelt dat niet veel meer voor dan een hoop gezelligheid met de nodige alcoholische consumptie maar daar denkt het selecte groepje exploitanten dát er staat natuurlijk anders over. Zo zijn de botsauto’s zelfs in een klein dorp als Hengelo big business waarbij je als je niet op let zo 2 klinkende euro’s kwijt bent voor een ritje van nog geen minuut. Maar ik wil het even hebben over de beste handel op deze kermis. Het is als Utrecht, het ligt centraal, en of je wilt of niet, je komt er langs, en of je wilt of niet, je doet er aan mee! Het is een verdomd simpele uitvinding, het zogenaamde kikkerslaan.

Je krijgt een aantal plastic kikkers die je omgekeerd op een soort plateau plaatst waarna je met een rubber hamer een flinke ram geeft op een stukje rubber waardoor een hefboomconstructie in werking wordt gezet en de kikker richting het midden van de attractie vliegt. In het midden van die attractie bevindt zich een soort waterbak. In die waterbak draaien een soort bakjes rond, en het is dus de bedoeling om die plastic kikker in één van die bakjes te krijgen. Als je het écht goed wilt doen, en mee wilt doen om de grote prijzen, moet je het voor elkaar zien te krijgen om hem in ‘de rooie’ te slaan. Vroeger was dat onmogelijk en keken we op tegen de mensen die met die grote knuffels naar huis gingen. Tegenwoordig is het anders.

Woensdag, op de training, of generale repetitie, of gewoon de eerste dag van de kermis, hoe je het noemen wilt, was er twee keer een plastic kikker zo welwillig om in het rode bakje te vliegen. Ik mocht uit de grote beren kiezen. Maar het gaat om vrijdag. Toen kwam de echte kracht van het idee kikkerslaan in mij naar boven. Waarom draait die tent zo goed? Ik zal het uitleggen. Voor 5 euro krijg je 16 kikkers. Je kunt er ook 8 kopen voor 3 euro, maar als je dat doet ben je natuurlijk dom, want dat is duurder! Ik denk even zoals meneer de exploitant denkt. Ik had dus vanzelfsprekend, zo dom als ik ben, 16 kikkers.

Ik begon te slaan en het liep niet zo lekker. Het ritme ontbrak, ik was alleen en de kikkers vlogen alle kanten op. Na een tijdje begon het wat te lopen en de vluchten die de kikkers maakten eindigden bijna op de goede plek, in het rode bakje. Ik had er weinig vertrouwen meer in en deed daarom mijn standaard schooier actie bij de inmiddels vertrouwde medewerker Remco. Daarom kreeg ik een 17e kikker gratis en ik beloofde hem dat deze in de rooie zou gaan. Kikker nummer 15 en 16 gingen jammerlijk de mist in. Maar daar was kikker 17 nog. Kikker 17 die eigenlijk geen deel uitmaakte van het concept dat deze exploitant zoveel geld oplevert. Maar toch, ook al had ik hem gekregen, deze kikker betekende veel.

Ik plaatste de kikker vol gevoel op het plateau en maakte mij klaar voor de klap die mij heldendom moest opleveren. Voor even dan, en vooral voor mezelf. Ik hield me vast aan de staander van een partytent, aangezien de nodige alcoholische consumptie het stevig staan enigszins belemmerde. Maar toen gebeurde het! Ik sloeg, en ik heb de vlucht niet eens gezien, maar dat moet, zelfs voor een plastic kikker, geweldig zijn geweest! Toen ik mijn ogen opende zag ik een plastic kikker, in een rood bakje, ronddraaiend boven een waterbak, op een kermis in mijn eigen kleine dorpje.

Ik was zo blij als een klein kind, koos een verschrikkelijk lelijke knuffel uit en heb voor mezelf een ereronde door het dorp gemaakt. Iedereen sliep maar het ging om het idee. Hoe blij ik ook was, en hoeveel lol ik ook had, meneer de exploitant had nog veel meer lol. Hulde voor de man die dit bedacht. Een gat in de markt waar menig kermisganger in trapt, omdat het zo leuk is!

Dit verhaal verscheen eerder op Hyves op 12 juli 2008.