AZC Hengelo
Mijn dorp krijgt een asielzoekerscentrum. Er komen hier 97 onbekende mensen, gevlucht uit een ver land. Deze mensen krijgen een plek op een landgoed even buiten het dorp. Wellicht al eind dit jaar. Buurtbewoners zijn boos. Ze willen geen 97 onbekende mensen uit een ver land. Niet in hun buurt. Niet in hun achtertuin. En als dat wel gebeurt, dan is dat een grote ramp. ‘Dan is mijn leven klaar, zo zie ik het’, liet een buurtbewoonster in de krant optekenen. De reacties zijn vanuit het not-in-my-backyard-principe goed te verklaren. Maar er komen hier geen 97 criminelen. Er komen hier 97 asielzoekers. En bovenal komen hier 97 mensen.
Deze mensen zijn toevallig geboren op een plek waar het niet zo goed is als hier. Waar het vooral vele malen onveiliger is dan hier. Een plek waar oorlog en geweld aan de orde van de dag zijn. Veel mensen in Syrië willen daarom weg. Ze vluchten richting de veiligheid. Ze zoeken een dak boven hun hoofd op een plek waar de straat niet bezaaid ligt met hulzen van kogels. Maar dat is niet gemakkelijk. Want hoe groot deze wereld ook is, overal hebben mensen hun eigen plek. Wij zijn wereldburgers. Maar als het beter uitkomt, zijn we Europeaan. Of liever nog: Nederlander. Gelderlander. Achterhoeker. Of als het echt dichtbij komt: Hengeloër.
Nu komt het echt dichtbij. De Hengeloër roert zich. En de wereldburger houdt zich hier stil. Dat is jammer. De wereldburger zou zien dat het niet meer dan logisch is dat deze mensen onze kant op komen. En de wereldburger zou ook zien dat al deze mensen een gezicht hebben. Dat het in beginsel mensen zijn zoals jij en ik. En dat ze hierheen komen omdat ze iets van hun leven willen maken. Dat kan niet op de plek waar ze vandaan komen. Niet omdat ze arm zijn. Of omdat ze dom zijn. Maar omdat er buiten een oorlog aan de gang is. Een oorlog die al een hele tijd duurt en waarvan het einde nog lang niet in zicht is.
Al eerder schreef ik over Nour, de Syrische jongen die in de opvanglocatie op De Kruisberg in Doetinchem zat. In bijzonder goed Engels vertelde hij over het feit dat hij een aantal jaar geleden voor studie naar Australië was vertrokken. Na zijn studie kon hij vanwege het opgelaaide geweld niet meer terug naar zijn voormalige woonplaats Damascus. Zijn toekomst moest hij ergens anders zoeken. Een slimme knappe jongen zat daar in Doetinchem te wachten op papieren die hem verder moesten brengen. Ondertussen speelde hij die vrijdagmiddag een potje schaken met leden van de Doetinchemse schaakclub.
Nour kwam vanuit Australië naar Nederland. Hij maakte het grootste deel van het geweld in zijn thuisland Syrië niet mee. Oorlogsherinneringen had hij niet. Die hebben veel van de andere vluchtelingen misschien wel. Dat verontrust de Hengeloër. Zondag 3 december 2000 staat veel dorpsbewoners hier nog vers in het geheugen. De 19-jarige Wilma Ruesink werd die avond vlakbij haar huis om het leven gebracht door een Afghaanse man. Een verschrikkelijke gebeurtenis die een kleine gemeenschap als Hengelo nog lang niet is vergeten. Maar hoe verschrikkelijk ook, het was een uitzonderlijk incident.
Het AZC Hengelo komt er. Dat is zeker. Of de Hengeloër daar nu blij mee is of niet. De 97 toekomstige bewoners zijn geen Hengeloërs. En dat zullen ze ook niet snel worden. Maar het zijn wel wereldburgers. Net als wij allemaal. Ze verdienen een kans om een veilig leven op te bouwen. Deze 97 mensen vormen maar een heel klein gedeelte van de honderdduizenden die met bootjes de Middellandse Zee oversteken. Het is dan ook niet gek dat er na Europa en Nederland nu ook asielzoekers naar Hengelo komen. Aan ons de taak om de komst van deze mensen te accepteren en verder te denken. Misschien is een schaakmiddag een goede eerste zet.
18 reacties op “AZC Hengelo”
Geef een reactie
Luuk Stam
Journalist en tekstschrijver
De Heurne 32
7255 CL Hengelo Gelderland
0613925370
luuk@luukstam.nl
Er wordt in ieder geval goed aan verdiend. Dat is namelijk de achterliggende gedachte. Kan me ook niet herinneren dat we met de tweede wereld oorlog met zijn alle naar Syrië zijn gevlucht. Opvang prima. Maar geen 100. Spreid de aantallen.
Huh? Goed aan verdiend? Dat is de achterliggende gedachte? Wat is dat in godsnaam voor een reactie? Leg s uit, als je kunt? Mijn hemel… En dan ook nog vergelijken met wat ‘wij’ wel of niet hebben gedaan tijdens de tweede wereldoorlog. Vind je dat nou echt een reële gedachte? Ik ben zeer benieuwd naar je onderbouwing van jouw reactie.
Jammer Luuk dat je niet op de hoogte bent van de reden achter de uitspraak. De man die dit heeft gezegd wordt zijn huis (die op het terrein (gekocht) staat van het Kervel) uit gejaagd. Hij krijgt binnen een afstand van 10 meter 100 bewoners. De gemeente en eigenaar van het kervel willen niks voor hem doen. hij had hier meer verwacht van de gemeente. Vandaar zijn uitspraak.
Overigens is de buurt niet tegen, buurt wil graag duidelijkheid.
Dat kon ik uit het krantenartikel niet opmaken. Als het zo is, dan maakt dat de uitspraak een stuk begrijpelijker. Dat de buurt duidelijkheid wil, is uiteraard ook zeer begrijpelijk. Maar ik las en hoorde om me heen enkel negatieve reacties. Vandaar dat ik dit stuk heb geschreven. Met wie spreek ik trouwens?
Een buurtbewoner van het kervel
Luuk, helemaal met je eens. Goed artikel!!
Goede BLOG!
Goede blog. Er moeten oplossingen worden gezocht/gevonden voor de vluchtelingen, geen twijfel daarover. Maar als een asielzoekerscentrum in je ‘achtertuin’ komt, is dat toch anders dan dat zo’n centrum aan de andere kant van je dorp of stad. Je krijgt er dan zo maar even tientallen buren bij, waar je mogelijk (waarschijnlijk) overlast van zult ondervinden. De buurt verandert en wie aan de andere kant van dorp of stad woont, ervaart dat niet.
Misschien kunnen we meer doen dan een schaakmiddag? Fietsen en bagagekarretjes zodat ze makkelijker in het dorp kunnen komen?
Speeltuinmiddag voor de kinderen als die erbij zijn?
Laten we ze gastvrij ontvangen na alles wat ze meegemaakt hebben en wat ze nog gaan meemaken (asielprocedures waarbij je na 13 jaar nog uitgezet wordt).
?
Hallo Luuk, ik woon op het Kervel zelf. Naast mijn ouders, de bewoners en eigenaren van het pand, dat aan het Kervel vast zit. Onderdeel van hetzelfde monument. Ik woon hier samen met mijn kindje van 16 maand oud, mijn vriend, hond en een baby op komst.
Heb je enig idee, hoe de situatie is rondom het Kervel? Dat wij dezelfde oprit hebben, dat alles omgeven is van een gracht en wij dus op een soort ‘ eiland ” zitten?
Mijn moeder was degene, die de uitspraak ” ons leven is voorbij” zei. Hoe durf jij hier een mening over te hebben? Als er mensen zijn, die altijd voor anderen klaar staan, die altijd iedereen helpen ( vrijwilligerswerk in Roemenië enz. ) dan zijn het mijn ouders wel!
Wij hebben veel gesprekken gehad met de gemeente, het COA en noem maar op.
Iedereen geeft toe, dat onze situatie in Nederland uniek is. Dat wij aan het pand vast wonen, dat is verder nergens zo. Maar wat doen ze voor ons? Helemaal niks!
Wij zijn niet tegen asielzoekers, nooit geweest ook. Maar we geloven niet in het Kervel, als geschikte locatie. Wij geloven niet in het beheer van de eigenaar van het Kervel.
Heb je enig idee hoe ons leven de afgelopen maanden is??? De onzekerheid, het gevoel compleet alleen te staan, zonder steun van de gemeente. En dit is niet de eerste keer, dat gemeente ons in de steek laat. Je kan nog zo n mooie blog schrijven, maar zolang als je niet in onze situatie zit, zolang niet jouw inkomsten wegvallen ( mijn ouders zijn afhankelijk van huurders) en het de veiligheid van je eigen kinderen betreft, dan weet je eigenlijk amper hoeveel impact dit heeft. Sorry, als mijn reactie erg pittig is, maar dit zit erg hoog…
Toen ik dit stuk schreef, was ik nog niet op de hoogte van deze specifieke situatie. Inmiddels ben ik dat wel. Als ik dit had geweten, dan had ik deze uitspraak ook niet gebruikt. Ik heb vooral willen reageren op de negatieve geluiden die ik om me heen hoorde. Maar de reactie is naast pittig ook heel erg begrijpelijk. Jullie uitzonderlijke situatie verdient extra aandacht.
Netjes, dat je hier nog op reageert! Bedankt.
En als de Kervel geen geschikte locatie is, waar is dat dan wel? Dat is juist zo’n probleem. Er is nergens een plek waar deze mensen onvoorwaardelijk welkom zijn. Als het waar dan ook te dichtbij komt, zijn er altijd buurtbewoners die om welke reden dan ook tegen zijn. Het is altijd schipperen in dit soort situaties, voor iedereen.
Het Kervel dus ?. En ik ben trouwens wel absoluut van mening dat gemeenten haar inwoners serieus moet nemen. Maar op een gegeven moment moeten er knopen worden doorgehakt, en kan er niet met iedereen rekening worden gehouden.
Oh ja Charlotte. Jij woont er vast precies naast hè? T is zo grappig dat het altijd mensen zijn die het niet betreft, die hier als moraalridder komen zeggen dat wij allemaal niet zo moeilijk moeten doen en dat het Kervel en geschikte locatie is. Lekker makkelijk als je er zelf geen hinder van ondervindt.
In beginsel ben ik het eens met Charlotte. Maar de situatie van de familie die OP het Kervel woont is uitzonderlijk en niet te vergelijken met de situatie van een doorsnee omwonende van een AZC. Zie verhaal in De Gelderlander van vrijdag.
Ik ben en voel me geen moraalridder hoor. Ik oordeel ook niet dus voel je alsjeblieft niet aangevallen. Want ik ken de precieze situatie niet. Ik stel alleen een vraag; waar zijn deze mensen wél welkom. That’s all. En als ik een achtertuin zou hebben, mocht de opvang er van mij persoonlijk aan grenzen. Probleemloos. Maar zo sta ik er in, en dat mag óók.