Satu, dua, tiga, empat, lima

10 juli 2013

Eén, twee, drie, vier, vijf.. Welkom op Bali.. Welkom in een totaal andere wereld.. Eentje met een onbegrijpelijk taaltje en een machtige natuur.. Een wereld waar je niets bent zonder scooter.. Waar je op die scooter ook nog links moet rijden.. Een plek waar je in Europa verdiende geld in één klap veel meer waard is.. Een wereld waarin ‘hoe blanker, hoe mooier’ geldt en waar een Champions League wedstrijd om kwart voor drie ’s nachts begint.. Live uitgezonden, dat wel.. En ze eten hier rijst.. Veel rijst.. Ook is het best wel warm.. Best wel.. Wat een wereld..

Het was letterlijk en figuurlijk een wereldreis maar we zijn in deze wereld terecht gekomen.. We zitten in Singaraja, in het noorden van Bali.. Hier is het aantal toeristen niet groot.. Die zitten in het zuiden.. Dit hier is het échte Bali.. Het Bali van de mensen hier.. Wij westerlingen zijn hier een bezienswaardigheid.. Iedereen groet ons en lacht vriendelijk.. Omgekeerd kijken wij onze ogen uit naar het leven hier.. We vallen van de ene verbazing in de andere.. Ja, die vrouw die ons elke ochtend wekt met haar gezang heeft echt drie kussens op haar hoofd en het internetcafé is 24/7 open..

Wat wij hier doen? Nou, wij leven hier.. Over een paar dagen gaan we op vakantie haha.. Chillen op de Gili Islands.. Aanradertje voor Google Afbeeldingen.. Maar zo ver is het nog niet.. Voorlopig vliegen we op onze scootertjes door de overweldigende omgeving hier.. We gaan naar watervallen en ervaren de brute kracht van de natuur.. We zwemmen in een cold spring, pikken een motorrace mee en we gaan twee keer per dag uitgebreid uit eten voor een tientje.. Voor vier personen welteverstaan..

Hier buiten bij het internetcafé is het onder een rieten dakje goed toeven.. Met een watertje d’r bij pakken we even een rustpunt op weg naar de grote voetbalwedstrijd van vanavond.. De Europeanen tegen de Balinese jongens.. Vreemd idee, dat je ineens Europeaan bent.. Leuk ook wel.. Ik zou nog kunnen vertellen over ons kleine katje Snotneus, over onze scooters die 120 schijnen te kunnen of over onze villa, maar dat gaan we niet doen.. Ik kan al tot vijf tellen dus ik zeg, satu, dua, tiga, empat, lima! Tot later!

Dit verhaal verscheen eerder op Hyves op 26 april 2010.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *


Luuk Stam
Journalist en tekstschrijver

De Heurne 32
7255 CL Hengelo Gelderland

0613925370
luuk@luukstam.nl