‘Jezus’

1 mei 2013

‘Pas op! ‘Jezus’!’ In de verte verschijnt een tegenligger aan de horizon. Een groep fietsende scholieren op het fietspad tussen Doetinchem en Hengelo schuift razendsnel in elkaar. Net op tijd fietst iedereen op de goede helft van het fietspad. Daar is hij al. Het stuur van zijn mountainbike heeft hij net als iedere andere middag aan de zijkanten vast. Zijn ellebogen staan breeduit. Zijn gezicht staat nors en kijkt de scholieren één voor één aan. Zijn lange blonde haren wapperen in de wind. Met zijn klompen trapt hij de pedalen rond. Nee, dit is geen trappen. Dit is duwen. Beuken. ‘Jezus’ is een harde werker. En de helft van het fietspad is zijn helft van het fietspad.

In de jaren dat ik iedere doordeweekse middag van mijn middelbare school in Doetinchem naar huis fiets, is deze scène een veelvoorkomende. ‘Jezus’  is berucht. De man zou wel eens een tik hebben uitgedeeld. Of iets hebben geroepen. Hoe dan ook, zijn naam is gemaakt. Maar daarmee is zijn doel direct bereikt. Als deze norse man met lange blonde lokken op zijn mountainbike vanuit de verte opdoemt, doet dit bij de scholieren direct alle alarmbellen rinkelen. Hoog tijd om aan de kant te gaan! Om vervolgens weer breeduit over het fietspad te gaan fietsen. Een status als die van ‘Jezus’ heeft geen enkele andere tegenligger. Zo’n status moet worden afgedwongen.

In de zes jaar nadat ik mijn middelbare school heb verlaten, fiets ik af en toe nog op het fietspad tussen Doetinchem en Hengelo. Vaak kom ik ‘m dan nog tegen. Dezelfde mountainbike. Dezelfde lange blonde haren. Dezelfde norse blik. Soms heb ik het idee dat hij mij herkent. Van vroeger. En dat hij dan wat lacht. Om dat wat hij heeft afgedwongen. Zou dat nog steeds zo zijn? Zouden de scholieren van nu deze man ook kennen als ‘Jezus’? Nee. Vast niet. Dat is iets van onze ‘generatie’. Dat soort dingen verdwijnen.

Het is een rustige middag. Het zonnetje schijnt en er staat een zwak briesje. Ik ben op de fiets onderweg van Doetinchem naar Hengelo en ik besluit om – tegen mijn gewoonte in – maar eens achterin een groep fietsende scholieren plaats te nemen. Er blijkt weinig veranderd. De fietstassen zijn er nog steeds. Al fietsen ook veel jongens met een tas op de rug en meisjes met manden op de fiets. Het begrip ‘afzakken’ is nog altijd springlevend. En het tempo ligt nog altijd verschrikkelijk laag. Het is nog een kilometer of drie. De contouren van Hengelo worden langzaam zichtbaar. En dan ineens: ‘Pas op! ‘Jezus’!’

Ik weet niet wat ik meemaak. Het zal toch niet? Jawel. Ik zie dat gebeuren wat ik in mijn middelbare schooltijd zoveel heb zien gebeuren. Waar de linkerkant van het fietspad zojuist nog bezaaid was met slingerende fietsers heerst nu de leegte. Ik waag een blik naar voren en ik zie de reden van dit alles in rap tempo naderen. Zijn ogen zien eruit alsof er plaatselijke onweersbuien losbarsten. De bliksemschichten flitsen rechtstreeks de groep scholieren in. De felheid zorgt ervoor dat ze morgen zeker weer aan de kant gaan. En overmorgen. En volgende week. Ik kijk achterom. Ik zie het stoempen van de man op zijn mountainbike. Bij de groep scholieren die zo’n vijfhonderd meter achter ons fietst is het beeld identiek aan wat ik zojuist van dichtbij heb gezien. ‘Jezus’ krijgt vrij baan. En dat zal nog jaren zo blijven.

8 reacties op “‘Jezus’”

  1. Sil zegt:

    GE-weldig. zo herkenbaar…

  2. Frank Bulten zegt:

    Wist, na de eerste 2 regels gelezen te hebben, direct om wie het ging. Ik heb in 2002 het Ulenhof College te Doetinchem verlaten en zelfs toen was “Jezus” al berucht! Hij zal inmiddels toch al wel een nieuwe mountainbike hebben?

  3. jelle zegt:

    Haha mooi om dit herkenbare stuk te lezen.Good old times! Nice geschreven Luuk.

  4. Joos zegt:

    Zo herkenbaar! Geweldig na al die jaren nog steeds hetzelfde.

  5. Tosca zegt:

    Hij is wel eens vol op onze groep gefietst….mountainbike compleet verbogen! Hij riep iets ongepast, pakte zijn fiets op zijn schouder en is verder gelopen. Hilarisch!

  6. Jessie zegt:

    Hilarisch! Ik weet precies wie je bedoeld! 😀 Hahaha!

  7. Bibi zegt:

    Mooi geschreven Luuk! Tijdens het lezen zit je in gedachte gewoon zelf weer op die fiets.

  8. Stijn zegt:

    Herkenbaar

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *


Luuk Stam
Journalist en tekstschrijver

De Heurne 32
7255 CL Hengelo Gelderland

0613925370
luuk@luukstam.nl